AΙΦΝΙΔΙΑ ΓΙΟΡΤΗ, ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΓΩΝΙΑ

Δευτεριατικα κατηφοριζα την Ναυαρινου μετα από ολοημερη εργασια στο εργαστηρι. Εψαχνα για καφενειο. Σκεφτηκα να περασω απ του Γιουλμας,να πιω ένα τσαι με κονιακ- αλλα επειδη βρισκομασταν στις πρωτες αστεροεσσες νυχτες του Μαρτη , με φεγγαρι μισογεματο και την πανσεληνο προγραμματισμενη για την επομενη, παρατεινα για λιγο την περιπλανηση μου. Ειπα να ριξω μια ματια στο ’’ οικοπεδο’’, στην αλανα Ναυαρινου και Ζωοδοχου Πηγης γωνια,’’το parking’’. Αναλογιστηκα το πληθος των παιδιων που το ’’πιλατευε’’ το Σαββατο το μεσημερι ,-στις 7 του Μαρτη-εκεινα τα αγορια και τα κοριτσια που πηγαινοερχονταν με τους κοφτες και τα κομπρεσερ,τα καροτσια για το χωμα,με τα δεδρυλια –ελιες ,μυρτα, πορτοκαλλιες και πευκα- για να τα φυτευψουν, τις φωνες και τα τρεχαματα , …κανανε καταληψη κι ειχανε πραγματι κεφια –‘’τα parking σας =τα παρκα μας’’ εγραφε το τεραστιο ‘’πανω’’ στον τοιχο της ομορης πολυκατοικιας - και βεβαια δευτεριατικα και βραδυ , περιμενα να το βρω ερημο και αδειο. Κι όμως…

Το φως της μοναδικης φωτιστικης πηγης στην κατασκοτεινη αλανα επεφτε κατευθειαν πανω της και σε υποχρεωνε να την ξεχωριζεις κιολας απ το πεζοδρομιο της Ναυαρινου. Η ‘’κουκλα’’ με την καταλευκη επιδερμιδα και τα ξανθα μαλλια, καλοκαμωμενα αλαφροπατητη, χορευε ολομοναχη στους ηχους καποιου ακκορντεον. Εγω πλησιαζα υπνωτισμενη , κι εκεινη ετρεχε ,εφευγε, πετουσε , πατουσε ,κατρακυλουσε από τα υψη και ξανανεβαινε, - την σηκωνε το αεροστατο- ανοιγε τα χερια σε χαιρετισμο ,εφευγε χορευοντας. Πιο περα, μολις ένα μετρο στο πλαι , το ακκορντεον την συνοδευε σε συμφωνια με την γραμμη της κινησης . Ενα μου βλεμμα ξεφυγε παρεισακτο και περασε στα προσωπα.Ναι ,τωρα εβλεπα στο σκοταδι.Δυο κοριτσια με μαυρα σκουφια και φωτεινα προσωπα παραστεκονταν στην ‘’κουκλα’’ -εδιναν παρασταση κουκλοθεατρου.Κοριτσια και αγορια – εικοσαρηδες και τριανταρηδες ,σε σιωπηρη ιεροτελεστια ολογυρα- παρακολουθουσαν .Η μουσικη συνεχιζε να ξεχυνεται κι ο χωρος της αλανας αποκοσμος κι αποκομμενος απ τη βουη της πολης - αχρονος – μεταμορφωνονταν ισως σε σκηνη στημενη σε ορεινο χωριο το μεσοπολεμο η σε συγχρονη performance αγνωστων καλλιτεχνων,κι ακομη σε αιφνιδια γιορτη που γενναιοδωρα προσφερεται σε νυκτερινους περιπλανωμενους της πολης.

Εμεις που παραμειναμε στην πρωτη ‘’ πατριδα’’ ,

Το παιδι,

Εμεις οι εφηβοι που φανταστηκαμε την ουτοπια

Εμεις τρελλοι από ερωτα……….

απηγγειλα από μεσα μου τους στιχους που μου στειλαν στο διαδυκτιο οι’’εξεγερμενοι της λυρικης’’.Ωστε να λοιπον ,αυτή είναι η ‘’αδιαμεσολαβητη τεχνη΄΄ - οι δυο λεξεις που επαναλαμβανουν ,οι ιδιοι, με πεισμα στις προκυρηξεις τους! Και ακομη,αυτή είναι η ‘’συλλογικοτητα’’ -που μας δυσκολεψε σαν εννοια και πραξη, μια βραδια συναντησης φιλων απ το Μαη του 68- και επιπλεον, αυτή ειναι η πολυσυζητημενη απο ολους μας ‘’επαναοικειοποιηση του δημοσιου χωρου’’, που με τοσο παθος υποστηριζουμε, χρονια τωρα , θεωρητικοι και μελετητες της συγχρονης πολεοδομιας!

Ναυαρινου και Ζωοδοχου Πηγης γωνια ,δυο περιπου στρεμματα οικοπεδο με ιδιοκτησιακο γνωστο: ανηκει στο Τ.Ε.Ε.,παραχωρημενο πάνω από δεκα οκτω χρονια στο δημο Αθηνας για Παρκο-που δεν πραγματοποιηθηκε ποτε! Το Δ.Σ του Τ.Ε.Ε. πηρε, πριν πεντε μερες ,την αποφαση να το περιφραξει ….[?]

Κατηφοριζω, τωρα, κάθε βραδυ προς την Ναυαρινου ,για να σιγουρευτω με τα ιδια μου τα ματια ότι η ΄΄αλανα’’ είναι εκει , ότι δεν είναι ονειρο που θα χαθει μολις ξυπνησω, κι ότι- δοξα τω θεω- τα αγορια και τα κοριτσια, και οι περιοικοι και οι γειτονες ,και οι περαστικοι και οι περιπλανωμενοι,ολοι είναι εκει, και συνευρισκονται σε ομαδες, παρεες και συλλογικοτητες, τριγυριζουν την φωτια στο σιδερενιο βαρελι ,συγομιλουν μεταξυ τους σαν σε τελετουργικο ‘’ιερης συμμαχιας’’ , συνεδριαζουν και αποφασιζουν με ψηφισματα τις επομενες παρεμβασεις , δρασεις και διαδρασεις ,εκφραζονται ,δημιουργουν αυτοπραγματωνονται, ονειρευονται ,ερωτευονται …. Αφηστε τους!

Ισμηνη Καρυωτακη

Το αρθρο δημοσιευτηκε στην εφημεριδα ''ΕΠΟΧΗ'' την Κυριακη 15/3/09