ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ 2009

από τον ιό της Κυριακής

Η χρονιά του Μαύρου Τρόμου

Υπάρχει μια κατηγορία ειδήσεων που οι δημοσιογραφικοί απολογισμοί του 2009 παρέλειψαν εντελώς. Οχι επειδή στερείται "θεαματικότητας", αλλά επειδή η εξαφάνισή της βολεύει με το παραπάνω τα κυρίαρχα στερεότυπα περί δημόσιας τάξης.

Εκτός από χρονιά οικονομικής κρίσης, το 2009 υπήρξε για τα ΜΜΕ και η κατεξοχήν «χρονιά της (πολιτικής) βίας».

Μπήκε στη σκιά της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη, με μια πρωτοχρονιάτικη Αθήνα πλημμυρισμένη από ασφαλίτες λόγω του φόβου επανάληψης των «επεισοδίων» γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος. Συνέχισε με το επικοινωνιακό ξεσάλωμα περί «κατάρρευσης της τάξης», «γενικευμένης ανασφάλειας», «μεταναστευτικής απειλής» κι «αναβίωσης της τρομοκρατίας», για να καταλήξει στην πανηγυρική νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ατζέντας μετά τις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Κατάληξη λίγο-πολύ αναμενόμενη, άλλωστε, αφού από τα κανάλια σαν «βία» εκλαμβάνεται κυρίως ό,τι έχει αντικαθεστωτικό πρόσημο ή δεν ταυτίζεται με τις κυρίαρχες ελληνοχριστιανικές αξίες. Ενα ολιγόλεπτο σπάσιμο βιτρινών στο Κολωνάκι παρουσιάστηκε έτσι σχεδόν σαν κήρυξη πολέμου, την ίδια στιγμή που βομβιστικές επιθέσεις και η (απείρως πιο επικίνδυνη για το κράτος δικαίου) ενεργός συνεργασία των σωμάτων ασφαλείας με ένοπλες ναζιστικές συμμορίες περνούσαν στα «ψιλά», σαν γεγονότα άνευ σημασίας.

Γιατί το 2009 αποτέλεσε ορόσημο και από αυτή την άποψη: η ακροδεξιά, φασιστική και ρατσιστική βία σημείωσε μέσα στη χρονιά μια αξιοσημείωτη κλιμάκωση, περνώντας από τις διάχυτες βιαιότητες και τα σποραδικά μαχαιρώματα προηγούμενων εποχών σε οργανωμένες επιθέσεις με στρατιωτικές χειροβομβίδες κι αυτοσχέδιους εκρηκτικούς ή εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά του πολύμορφου «εσωτερικού εχθρού».

Για πρώτη μάλιστα φορά, μετά το 1974, η συντεταγμένη κρατική εξουσία και τα καθωσπρέπει ΜΜΕ έδειξαν όχι μόνο να ανέχονται αλλά και να υποθάλπουν συνειδητά αυτό το κύμα της «μαύρης βίας», στις «ηπιότερες» τουλάχιστον εκδοχές του, ως απάντηση στην κρίση νομιμοποίησης και στην απώλεια ελέγχου του «πεζοδρομίου» κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη. Το ανοιχτό πατρονάρισμα των ρατσιστικών «επιτροπών κατοίκων» και των χρυσαυγιτών «συμπαραστατών» τους από την ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με αποκορύφωμα την εμφάνιση ένοπλων παρακρατικών συμμοριών με λοστούς και μολότοφ (!) στο πλευρό των ΜΑΤ, ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου αυτού του ευρύτερου μετασχηματισμού.

Σε αντίθεση προς την «αριστερή» κι «αντιεξουσιαστική» βία, που μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου παρουσιάζει μια σχετική ύφεση, η «μαύρη» βία εμφανίζει αντίθετα σαφείς τάσεις πύκνωσης τους τελευταίους μήνες – με πέρασμα, μάλιστα, από τις «μαζικές» σε όλο και περισσότερες «αντάρτικες» ενέργειες.

Αγνωστο αν αυτό οφείλεται σε αυτονόμηση κάποιων μηχανισμών μετά την τελευταία πολιτική αλλαγή ή στην αυξανόμενη αίσθηση ασυλίας που προσδίδει στους δράστες το ακαταδίωκτο. Οπως επίσης αγνοούμε κατά πόσον αυτοί οι τελευταίοι έχουν εμπνευστεί από το γνωστό βιβλίο του εκπροσώπου Τύπου του κ. Μεϊμαράκη στο ΥΠΕΘΑ. Βιβλίο που αναδείχθηκε σε μπεστ σέλερ της ακροδεξιάς την τελευταία τριετία και το οποίο, υπενθυμίζουμε, ευαγγελίζεται την ανάληψη ένοπλης τρομοκρατικής «αντίστασης» απ’ τους «εθνικιστές» σε περίπτωση εκλογικής επιτυχίας της κεντροαριστεράς, ως ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή των «εθνομηδενιστών» με στρατιωτικό πραξικόπημα (βλ. αναλυτικά τον «Ιό» της 2.11.08).

Το βέβαιο είναι πάντως ότι ο ίδιος ο κ. Χρυσοχοΐδης, που κατά τις πρώτες μέρες της νέας υπουργίας του επιδιδόταν σε λεονταρισμούς απειλώντας όσους υφισταμένους του «σχετίζονται» με τους χρυσαυγίτες, τώρα πιά περιορίζεται απλώς σε «διαπιστώσεις» και (αυτοεκπληρούμενες;) προφητείες: «Σε λίγο θα έχουμε και ακροδεξιά τρομοκρατικά φαινόμενα από ομάδες που εμφανίζονται σιγά σιγά και δεν τις ξέρουμε ακόμα» («Το Βήμα» 13.12.09).

Ο κατάλογος που ακολουθεί περιλαμβάνει τις γνωστότερες (κι εν πολλοίς τις σημαντικότερες) από τις βίαιες ενέργειες ακροδεξιάς και ρατσιστικής τρομοκρατίας που πραγματοποιήθηκαν (κι έγιναν γνωστές) μέσα στο 2009. Δεν είναι εξαντλητικός, για τον πολύ απλό λόγο ότι ένα μεγάλο μέρος των βιαιοπραγιών «χαμηλής έντασης», ιδίως αυτών που στρέφονται ενάντια στις πιο ανυπεράσπιστες κατηγορίες μεταναστών, δύσκολα -ή μόνο κατά τύχη- έρχονται στο φως.

Η παράθεση των συμβάντων με ημερολογιακή σειρά αποτυπώνει πάντως αρκετά καθαρά την αυξανόμενη προσφυγή της ακροδεξιάς σε μορφές πολιτικής τρομοκρατίας, με στόχο τον «εσωτερικό εχθρό» και δη το κίνημα της ελευθεριακής νεολαίας (στέκια, καταλήψεις στέγης, ραδιοσταθμοί). Αξιοσημείωτη είναι επίσης η πύκνωση των επιθέσεων σε επαρχιακές πόλεις όπως τα Χανιά, την οποία τοπικοί παρατηρητές αποδίδουν στον ανταγωνισμό τοπικών ακροδεξιών συμμοριών για τον έλεγχο του "χώρου".

17 Ιανουαρίου: Επίθεση κρανοφόρων μελών του ακροδεξιού Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου με παλούκια και πέτρες στην Ιατρική Σχολή Λάρισας, εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τη δίωξη των συλληφθέντων του Δεκεμβρίου με τον «αντιτρομοκρατικό». Επέμβαση των ΜΑΤ για την προστασία των επιδρομέων. Η Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ καταδικάζει την «προβοκάτσια ακροδεξιών στοιχείων που προσπάθησαν να δυναμιτίσουν την κατάσταση», ενώ ο ΠΕΣ υπερασπίζεται δημόσια την ενέργειά του διακηρύσσοντας πως «η ερυθρά τρομοκρατία δεν θα περάσει».

21 Ιανουαρίου: Ενέδρα ακροδεξιών έξω από την κατάληψη «Αντί-Info Cafe», στην πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου, κατά τη διάρκεια ρεμπέτικης βραδιάς. Απόκρουσή τους, με σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι ενός απ’ τους οργανωτές της εκδήλωσης.

21 Ιανουαρίου: Φωτιά στον προσφυγικό καταυλισμό των Αφγανών στην Πάτρα (καταστροφή περίπου 40 παραπηγμάτων και του σχολείου-ιατρείου). Στο σημείο εκδήλωσης της πυρκαγιάς βρέθηκαν γκαζάκια, ενώ περίοικοι παρότρυναν τους πυροσβέστες να μην τη σβήσουν.

28 Ιανουαρίου: Ρατσιστική επιδρομή 7 ατόμων σε σπίτι Πακιστανών στη Νίκαια. Ξυλοδαρμός των ενοίκων, αρπαγή χρημάτων και των διαβατηρίων τους.

24 Φεβρουαρίου: Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα εναντίον του Στεκιού Μεταναστών και των γραφείων του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Η χειροβομβίδα ρίχτηκε στο παράθυρο του στεκιού στις 10 μ.μ., κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τους αντιρρησίες συνείδησης, αλλά δεν πέρασε το διπλό τζάμι κι εξερράγη στο δρόμο, προκαλώντας ζημιές σε διπλανά κτίρια. Καταδίωξη του δράστη από περιοίκους αλλά διαφυγή του με ΙΧ που τον περίμενε σε γειτονικό δρόμο. «Θάψιμο» του γεγονότος από τα ΜΜΕ με την ενεργό συμμετοχή «αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ», που προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με διάφορα ευφάνταστα σενάρια.

1-5 Μαρτίου: Τρεις διαδοχικές ρατσιστικές επιθέσεις από ομάδα 10-15 φασιστών κατά ανύποπτων Πακιστανών σε δρόμους του Αιγάλεω, με αποτέλεσμα 4 τραυματίες (οι δυο σοβαρά) και τρεις τουλάχιστον ληστείες σε βάρος μεταναστών.

29 Μαρτίου: Ενέδρα τριών μελών της Οργάνωσης Εθνικιστών Ρεθύμνου (ΟΕΡ) στο φοιτητή Γιώργο Μωραϊτη, συνδικαλιστή της αριστερής παράταξης ΕΑΑΚ, και σοβαρός τραυματισμός του. Με καθυστέρηση κάμποσων ημερών, η ναζιστική οργάνωση «αποποιείται» την ευθύνη για «το θλιβερό περιστατικό», κάνοντας λόγο για «προβοκάτσια»: «Ανόητοι, ανιστόρητοι, ανθέλληνες, χωρίς αρχές, ιδανικά, ηθική και πιστεύω, ξενοκίνητοι υπηρέτες ύπουλων και ανθελληνικών σχεδίων, μας πετάξατε το ‘τυρί’ αλλά εμείς είδαμε τη φάκα, είμαστε παρόντες εκεί που πρέπει και όταν πρέπει».

2 Απριλίου: Νυχτερινή επιδρομή ακροδεξιών στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «ΠΡΟΚΑΤ 35» στο Πανεπιστήμιο Πάτρας. Υλικές φθορές κι «υπογραφή» των επιδρομέων με εθνικιστικά συνθήματα.

23 Απριλίου: Εκπρόσωποι της πακιστανικής κοινότητας Αθήνας καταγγέλλουν σε συνέντευξη Τύπου πάνω από 30 επιθέσεις εναντίον ομοεθνών τους μεταναστών από δυο μηχανοκίνητες ρατσιστικές συμμορίες μέσα στο τελευταίο 15νθήμερο (Ν. Ιωνία, Καλογρέζα, Γαλάτσι, Περισσός, Ηράκλειο), με τουλάχιστον 19 τραυματίες.

8-9 Μαΐου: Κινητοποίηση της «Χρυσής Αυγής» στην Καλαμάτα, εναντίον επετειακής εκδήλωσης της τοπικής αντιεξουσιαστικής κίνησης «Αλάνια του Νέδοντα» για την πολύνεκρη ιστορική απεργία του 1934. Επίθεση εναντίον ζευγαριού αντιεξουσιαστών σε ουζερί της πόλης, σοβαρός τραυματισμός τους και ξυλοδαρμός σερβιτόρου που επιχείρησε να παρέμβει (8.5). Επιδρομή των χρυσαυγιτών στο σιδηροδρομικό σταθμό σε αναζήτηση «αναρχικών», επιθέσεις σε εργαζομένους του ΟΣΕ και τραυματισμός 2 μεταναστών, χωρίς την παραμικρή αντίδραση της ΕΛ.ΑΣ. (9.5).

9 Μαΐου: Επίθεση εκατό περίπου κρανοφόρων χρυσαυγιτών με ασπίδες, ρόπαλα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης (απ’ αυτές που διαθέτει η ΕΛ.ΑΣ.), υπό την κάλυψη και προστασία διμοιριών των ΜΑΤ, εναντίον των ασιατών προσφύγων που στεγάζονται στο χώρο του Παλιού Εφετείου, στην Ομόνοια. Βίαιη διάλυση αντιφασιστών διαδηλωτών που είχαν συγκεντρωθεί για να προστατέψουν τους πρόσφυγες, απόπειρα εισβολής στο κτίριο και δυναμική απόκρουσή τους από αντιφασίστες και μετανάστες. Τουλάχιστον 5 μετανάστες τραυματίες.

10 Μαΐου: Επίθεση χρυσαυγιτών στην Καλαμάτα, με κατσαβίδια και λοστούς εναντίον εκδήλωσης κατά των παράνομων κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τραυματισμός 3 ατόμων.

10 Μαΐου: Επίθεση «αγνώστων» στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου, με υλικές ζημιές.

23 Μαΐου: Νυχτερινός εμπρησμός από ομάδα «αγνώστων» ενός υπόγειου μουσουλμανικού χώρου προσευχής στην οδό Αριστομένους, στον Άγιο Παντελεήμονα. Μέσα στο χώρο βρίσκονταν πέντε μετανάστες απ’ το Μπανγκλαντές, που απεγκλωβίστηκαν απ’ την Πυροσβεστική και μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.

26 Μαΐου: Εμπρησμός από «αγνώστους» του υπογείου της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα, όπου ο (προγεγραμμένος από τους τοπικούς ρατσιστές) παπάς περιέθαλπτε το χειμώνα τους πρόσφυγες της περιοχής (8.45 μ.μ). Ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων κι ενός μέλους του ΚΚΕ που διαμαρτυρήθηκε επειδή ακροδεξιοί με μαχαίρια απειλούσαν περαστικούς μετανάστες.

2 Ιουνίου: Τρομοκρατική επιδρομή της «Χρυσής Αυγής» στην Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, στην Αθήνα, με σκοπό τη ματαίωση της παρουσίασης του Ελληνο-Μακεδονικού Λεξικού από το «Ουράνιο Τόξο» με συμμετοχή ελλήνων και ξένων πανεπιστημιακών.

3 Ιουνίου: Πυρπόληση από «αγνώστους» του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (0.30 π.μ.).

6 Ιουνίου: Ομαδικός δημόσιος ξυλοδαρμός σύρου μετανάστη στο Ρέθυμνο από 20-25 μέλη της ΟΕΡ. Μια βδομάδα μετά, η οργάνωση αποποιείται κάθε ευθύνη για «τα γεγονότα της 6ης Ιουνίου», κατηγορώντας τα τοπικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ -που ανέδειξαν το ζήτημα- ότι «ακολουθούν την τακτική των αφεντικών τους, των Εβραίων, με την αιώνια κλάψα και κακία».

9 Ιουνίου: Επίθεση ροπαλοφόρων ακροδεξιών σε πολίτη που πήγε το παιδί του στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα, την οποία η τοπική «Επιτροπή Κατοίκων» έχει κλείσει δια της βίας. Προσαγωγή του πολίτη από τα ΜΑΤ στο αστυνομικό τμήμα για ...«προκλητική συμπεριφορά» και πολιορκία του τμήματος από «αγανακτισμένους πολίτες».

5 Ιουλίου: Νυχτερινή βομβιστική επίθεση (πυροσωλήνας με μπαρούτι) κατά του αριστερού στεκιού «Σφεντόνα» της φοιτητικής παράταξης «Αγωνιστικές Κινήσεις», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου και σε σταθμευμένο Ι.Χ.

7 Ιουλίου: Χρυσαυγίτες επιτίθενται μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, εκσφενδονίζοντας μολότοφ, εναντίον αντιρατσιστικής διαδήλωσης 2.500 ατόμων. Το γεγονός καταγράφεται φωτογραφικά, χωρίς την παραμικρή αντίδραση της «φυσικής και πολιτικής» ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ.

9 Ιουλίου: Επίθεση 15-20 ακροδεξιών με μολότοφ, φωτοβολίδες και καπνογόνα στην κατάληψη στέγης Βίλλα Αμαλίας (11.30 μμ), μετά το τέλος θεατρικής παράστασης. Ορμητήριο των επιτιθέμενων ήταν η πλατεία Αγίου Παντελεήμονα, όπου μισή ώρα νωρίτερα οι συγκεντρωμένοι ρατσιστές είχαν συνομιλία με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Χρήστο Μαρκογιαννάκη. Απόκρουση από τους καταληψίες των επιδρομέων, που εγκαταλείψουν τσάντα με 3 μολότοφ.

21 Ιουλίου: Επίθεση «αγνώστων» με 3 μολότοφ σε εγκαταλειμένο βαγόνι του ΟΣΕ, στην Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, που στεγάζει το αντιεξουσιαστικό Radio Revolt. Μικρής έκτασης υλικές καταστροφές, που δεν παρεμποδίζουν τη λειτουργία του.

25 Ιουλίου: Εκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στην κατάληψη ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη (5 π.μ.). Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους, με τη βοήθεια γειτόνων.

1 Αυγούστου: Επιδρομή 2 κρανοφόρων που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα στην κατάληψη του κτήματος Πραποπούλου, στο Χαλάνδρι. Απόπειρα διάρρηξης και σοβαρός τραυματισμός με λοστούς στο κεφάλι ενός άστεγου μετανάστη που βρισκόταν συμπτωματικά εκεί. Οι δράστες φεύγουν εγκαταλείποντας πίσω τους ένα στουπί με βενζίνη.

4 Αυγούστου: Νέα νυχτερινή επίθεση «αγνώστων» στο βαγόνι του Radio Revolt, στο χώρο του ΑΠΘ, και πυρπόλησή του.

26 Αυγούστου: Επίθεση «αγνώστων» με κροτίδες στο υπόγειο τζαμί της οδού Αριστομένους, στον Αγιο Παντελεήμονα, ενώ πολλοί μουσουλμάνοι μετανάστες βρίσκονταν μέσα για το ραμαζάνι (8.30 μμ).

13 Σεπτεμβρίου: Επιδρομή καμιάς εικοσαριάς κρανοφόρων ακροδεξιών με παλούκια στην κατάληψη Rosa Nera, στα Χανιά, ενώ σε άλλο σημείο της πόλης πραγματοποιούνταν το ετήσιο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Σπάσιμο της πόρτας κι εκτεταμμένες φθορές στο εσωτερικό του κτιρίου. «Στην είσοδο χτύπησαν μια μητέρα, το μαθητή γιο της, έναν φίλο του και έναν μετανάστη. Φεύγοντας χτύπησαν έναν ηλικιωμένο και το γιο του, που φιλοξενούνται στην κατάληψη κι εκείνη την ώρα επέστρεφαν σ’ αυτήν» (από την ανακοίνωση της Rosa Nera).

1 Οκτωβρίου: Πυρπόληση του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (1.40 π.μ.). Οι δράστες άφησαν ως «επισκεπτήριο» φέιγ βολάν της «Χρυσής Αυγής». Περίπτερα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν επίσης καταστραφεί στα Χανιά (17.9), τη Ν. Ιωνία και το Παγκράτι.

1 Οκτωβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών κατά της τραγουδίστριας Σοφίας Παπάζογλου με καυστικό σπρέι στο πρόσωπο έξω από το μετρό της Κατεχάκη, όταν αρνήθηκε να πάρει το προεκλογικό υλικό που μοίραζαν. Μεταφορά της κοπέλας στο νοσοκομείο με εγκαύματα. Η ναζιστική οργάνωση «διαψεύδει» το συμβάν.

29 Οκτωβρίου: Επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Παλιού Κυλικείου, στη Ρόδο (ξημερώματα). Υλικές φθορές.

30 Οκτωβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών στον ηθοποιό Πάνο Μουζουράκη με δακρυγόνο σπρέι έξω απ’ το κλαμπ όπου εργάζεται, ως «τιμωρία» για κάποιο «αντεθνικό» βίντεό του. Η «Χρυσή Αυγή» αρνείται την πατρότητα της επίθεσης, με το επιχείρημα «δεν είμαστε οργάνωση, άρα δεν έχουμε μέλη»!

2 Νοεμβρίου: Επίθεση με μολότοφ (4.30 π.μ.) στην κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη 37, λίγες ώρες πριν από την αντιρατσιστική συναυλία στον Αγ. Παντελεήμονα. Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους.

3 Νοεμβρίου: Επίθεση τα ξημερώματα με μολότοφ στην κατάληψη στέγης «Βίλα Αμαλίας». Οπως επισημαίνουν οι καταληψίες, «το δελτίο που δίνει η διεύθυνση ασφαλείας και αναπαράγουν οι δημοσιογράφοι κάνει λόγο για πέντε δράστες. Κάτι θα ξέρουν...».

8 Νοεμβρίου: Επίθεση στο Μεσολόγγι 15 ατόμων με λοστούς και καδρόνια εναντίον 4 μεταναστών, σοβαρός τραυματισμός και μεταφορά τους στο νοσοκομείο.

15 Νοεμβρίου: Απρόκλητη νυχτερινή επίθεση και ξυλοδαρμός δυο ενεργών πολιτών σε δρόμο των Χανίων από ομάδα 10 ακροδεξιών, που τους αποκαλούν «αναρχικούς» και «κουμούνια».

22 Νοεμβρίου: Δημόσιος ξυλοδαρμός δυο παιδιών αραβικής καταγωγής σε κεντρική πλατεία του Αργούς από ομάδα νεαρών Ελλήνων, που τα καλούσε «να φύγουν από την Ελλάδα».

23 Νοεμβρίου: Βραδυνή ρατσιστική επιδρομή 40 κουκουλοφόρων ακροδεξιών με σιδερολοστούς, μολότοφ και μαχαίρια εναντίον καταστημάτων Αράβων στο Ν. Κόσμο. Υλικές καταστροφές, αρπαγή των ταμείων και σοβαρός τραυματισμός 3 μεταναστών.

24 Νοεμβρίου: Εκρηξη ισχυρής βόμβας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης (3.55 π.μ.). Το ρεπορτάζ της «Ε» καταγράφει «θραύσματα σφηνωμένα σε τοίχους και αυτοκίνητα, σπασμένα τζάμια πολυκατοικιών σε ακτίνα 15 μέτρων και μια γειτονιά τρομοκρατημένη». Ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν παρόμοιος με αυτόν που χρησιμοποιήθηκε τον Ιούλιο κατά της «Σφεντόνας».

8 Δεκεμβρίου: Επίθεση ομάδας ακροδεξιών σε μετανάστες σε κεντρική πλατεία των Χανίων, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός Παλαιστινίου κι ενός Μαροκινού.

11 Δεκεμβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών με σιδηρογροθιές σε δυο νέους στο Σύνταγμα και τραυματισμός τους επειδή είχαν «αναρχίζουσα» εμφάνιση. Σύμφωνα με το επίσημο site της, η ναζιστική οργάνωση πραγματοποιούσε εκείνη την ώρα «πολιτική δράση» στην περιοχή.

15 Δεκεμβρίου: Μεσονύκτια επίθεση με 2 μολότοφ από ισάριθμους επιβάτες μοτοσικλέτας σε σπίτι στο Γαλατά Χανίων, όπου μένει ο πατέρας ενός από τα δυο θύματα της φασιστικής επίθεσης της 15ης Νοεμβρίου. Γι’ αυτή την τελευταία, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, συνελήφθη 20χρόνος, ο οποίος ...αφέθηκε ελεύθερος, λόγω παρέλευσης του αυτόφωρου. Από την επίθεση στο σπίτι προκλήθηκαν υλικές ζημιές και κινδύνευσαν 5 άτομα, ανάμεσά τους ένα μικρό παιδί, που βρίσκονταν μέσα.

16 Δεκεμβρίου: Εμπρηστική επίθεση στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών στα Χανιά (7 π.μ.), μια μέρα πριν από το προγραμματισμένο συλλαλητήριο για τις πρόσφατες φασιστικές και ρατσιστικές επιθέσεις στην πόλη (περίπου 15-20 μέσα σ’ ένα δεκαήμερο, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του Στεκιού). Οι δράστες προκάλεσαν υλικές ζημιές κι «υπέγραψαν» στον τοίχο με σβάστικες.

18 Δεκεμβρίου: Επιδρομή κρανοφόρων ακροδεξιών στο Στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές και δυο τραυματίες.

18 Δκεμβρίου: Εκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στην κατάληψη του Βοτανικού Κήπου, στην Πετρούπολη. Οι δράστες άφησαν πίσω τους προκήρυξη, διακηρύσσοντας ότι «τρίβουν τα αρχίδια τους στα καλοακονισμένα σπαθιά τους» (!) και περιγράφοντας το χτύπημα σαν απάντηση προς τις «επιθέσεις των αναρχοάπλυτων στα όργανα της τάξης και τα αστυνομικά τμήματα», την πυρπόληση «ελληνικών συμβόλων» και «ανθελληνικές κινήσεις» γενικώς. Η προκήρυξη κλείνει με προειδοποιήσεις για νέα χτυπήματα και με το σύνθημα «Σάλτο στο Ρεσάλτο».

23 Δεκεμβρίου: Εμπρηστική επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Αγρός», στο Πάρκο Τρίτση στο Ιλιον (11.45 μμ). Ως εμπρηστικό υλικό χρησιμοποιήθηκε μπιτόνι με εύλεκτο υγρό, με αποτέλεσμα υλικές ζημιές.

27 Δεκεμβρίου: Ρατσιστική επίθεση "ομάδας κρούσης" με ρόπαλα του μπέιζμπολ και σιδερογροθιές εναντίον παρέας μεταναστών σε μπαρ των Χανίων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών νεαρών και μιας κοπέλας.