Κείμενο αντιπληροφόρησης που μοιράστηκε στους επισκέπτες της έκθεσης bodies στις 11-4-09.

ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ,
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ

Παρόλο που η προέλευση των πτωμάτων υποτίθεται πως είναι «πιστοποιημένη», τα σώματα αυτά αποπροσωποποιούνται, γίνονται ανώνυμα και η διαδικασία της πλαστινοποίησης παρουσιάζεται κάτω από ένα καθαρά τεχνικό και βιομηχανικό πρίσμα. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια προσέγγιση, που θυμίζει τη μεταχείριση των πτωμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
από το Πόρισμα της γαλλικής Εθνικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για θέματα ηθικής στις επιστήμες της Ζωής και της Υγείας για την έκθεση «Our Body» (Ιούνιος 2008)

Αν η ναζιστική θηριωδία σημάδεψε καίρια τη συνείδηση του κόσμου μας, αυτό δεν συνέβη μόνο, ούτε τόσο εξαιτίας της έκτασης των εγκλημάτων της, όσο εξαιτίας του γεγονότος ότι γεννήθηκε από τα σπλάχνα ενός από τους πιο προηγμένους τεχνολογικά και συνάμα τους πιο μορφωμένους, καλλιεργημένους και πολιτικοποιημένους λαούς της Ευρώπης. Καταλυτική σε τούτη την, υπόγεια στην αρχή κι έπειτα ξέφρενη, πορεία προς το Άουσβιτς υπήρξε η διαμόρφωση μιας ορισμένης στάσης απέναντι στο θάνατο. Μες από τη ναζιστική αισθητικοποίηση των πάντων, ο θάνατος έπαψε να σημαίνει πένθος, έχασε τον έως τότε άρρηκτο δεσμό του με το αίσθημα της ανεπανόρθωτης απώλειας και μεταμορφώθηκε σε κάτι ψυχρό, που θα μπορούσε να έχει … εικαστικό ενδιαφέρον, τυλιγμένο και με επιστημονικά προσχήματα. Κι έτσι, ανεπαίσθητα, μια από τις πιο πολιτισμένες κοινωνίες της Ευρώπης προετοιμάστηκε για να γίνει, όχι απλώς μια πολεμική μηχανή, αλλά κάτι πολύ περισσότερο: μια μηχανή θανάτου, μια φονική μηχανή.

Από τις αρχές Φεβρουαρίου, μέσα στο χώρο της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων βρίσκονται γδαρμένα, πετσοκομμένα, διαμελισμένα, «πλαστινοποιημένα» και στημένα σε διάφορες ευφάνταστες πόζες τα πτώματα κάποιων ανθρώπων, που είχαν την ατυχία να μην είναι φίλοι ή γνωστοί κανενός μας, ώστε να φροντίσει κάποιος να τους κηδέψει με την ουσιαστική σημασία του όρου: ν’ αναθυμηθεί δηλαδή και να τιμήσει κοινά περιστατικά από τη ζωή τους, τ’ όνομά τους, το γέλιο τους, το κλάμα τους, τις γκριμάτσες τους, τις έγνοιες τους, το μοναδικό χνάρι που άφησαν, όπως ο κάθε άνθρωπος, πάνω στη γη ενόσω ζούσαν.

Ούτε η τέχνη, ούτε η επιστήμη, ούτε η παιδαγωγική, ούτε φυσικά η ευαισθητοποίηση του κοινού στο θέμα των μεταμοσχεύσεων, τίποτα δεν είναι δυνατόν να δικαιολογήσει αυτό την ανεπίτρεπτη μετατροπή του θανάτου σε δήθεν επιστημονικό τσίρκο με εικαστικές ανησυχίες. Πόσο μάλλον σ’ ένα τόπο, όπου εξακολουθεί να διδάσκεται στα σχολεία η Αντιγόνη κι όπου πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουμε, πως ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία αντιμετωπίζει τους νεκρούς, λέει τα πάντα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ζωντανούς. Αυτό που παίζεται εδώ λοιπόν, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ώστε να μην περάσει απαρατήρητο.


Μέχρι σήμερα, οι σύγχρονες κοινωνίες είχαν αποφασίσει να επιτρέπεται η χρησιμοποίηση νεκρών ανθρώπινων σωμάτων με ξεκάθαρες τις συνθήκες απόκτησής τους και αποκλειστικά μέσα στα οριοθετημένα πλαίσια της ιατρικής έρευνας και της διδασκαλίας της. Δηλαδή με στόχο πολύ συγκεκριμένα και αυστηρά τη θεραπεία ασθενειών, δηλαδή τη συνδρομή προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο, και όχι τη «γνώση» γενικά και αφηρημένα ― που, έτσι, δεν διαφοροποιείται ποιοτικά από την απλή (έως και νοσηρή) περιέργεια ―, ούτε τη διασπορά δήθεν υγιεινιστικών νουθεσιών μέσω εκφοβισμού («βλέποντας τα μαυρισμένα πνευμόνια, αποφεύγετε το κάπνισμα»), ούτε φυσικά την αισθητική απόλαυση … «τοπίων εσωτερικής ομορφιάς», κι ακόμα λιγότερο το ιδιωτικό κέρδος.

Μήπως αυτή η οριοθέτηση έγινε για να κατοχυρωθεί ένα «προνόμιο» στους σπουδαστές της ιατρικής, όπως ισχυρίζεται ανεπαίσχυντα η διαφημιστική εκστρατεία αυτής της έκθεσης; Ασφαλώς όχι!

Το σημείο αυτό είναι καίριο, διότι αφορά το στοιχειώδες ανθρωπιστικό θεμέλιο των σύγχρονων κοινωνιών αφού δηλώνει πράγματι ότι, ξεκομμένη (όχι από το γενικά «επιστημονικό» αλλά) από το συγκεκριμένα θεραπευτικό πλαίσιο και σκοπό, η επεξεργασία και η περιεργασία νεκρών δεν προάγει ούτε τη γνώση, ούτε κάποια αισθητική απόλαυση, ούτε κανένα φιλάνθρωπο συναίσθημα (όπως ισχυρίζονται μπερδεύοντάς τα όλα μαζί οι διοργανωτές και οι υποστηρικτές αυτής της έκθεσης), αλλά τη νάρκωση βασικών αντανακλαστικών του πολιτισμένου ανθρώπου και την υποδόρια εισαγωγή στο βάθος της προσωπικότητάς του μιας εκλεπτυσμένης αναισθητοποίησης απέναντι στη φρίκη.

Θεωρούμε επομένως άκρως ανησυχητικό ― ιδιαίτερα στο βαθμό που συνεπικουρείται από δημόσιους φορείς, όπως ο Δήμος Αθηναίων και ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων ―, το γεγονός ότι σήμερα, μες από τούτη την έκθεση και με τη βοήθεια ισχυρών δόσεων δήθεν αισθητικής δημιουργίας και επιστημονικού διδακτισμού σαν αναισθητικό για την ήπια καταστολή των όποιων αντιδράσεων, επιχειρείται η συμφιλίωση της κοινωνίας με την ιδέα μιας αχαλίνωτης εκμετάλλευσης ακόμα και των νεκρών σωμάτων σαν σκέτα αντικείμενα και εμπορεύματα προς αγοραπωλησία!

Οτιδήποτε προσπαθεί να μας συμφιλιώσει με τη φρίκη, να μας κάνει αναίσθητους στο θάνατο και να ναρκώσει τα αντανακλαστικά μας απέναντι στην εμπορευματοποίηση κυριολεκτικά των πάντων, είναι εχθρικό προς την κοινωνική μας συγκρότηση και επικίνδυνο. Ιδιαίτερα όταν αυτό ζητάει τη συνενοχή της τέχνης, της επιστήμης, της παιδαγωγικής, του ανθρωπισμού και του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση!

Δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς απέναντι σε βιοπολιτικά πειράματα, που προωθούν έντεχνα την αναισθητοποίηση βασικών αντιστάσεων στο απάνθρωπο.

Γι’ αυτό απαιτούμε την ακύρωση αυτού του αίσχους και ζητάμε να ενώσετε τη φωνή σας με τις δικές μας!

Εργαστήριο αντισωμάτων ενάντια στην έκθεση «Bodies»
Περισσότερη πληροφόρηση http://aboutbodies.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

σχολιάστε ελεύθερα

Translation