οι αγνωστοι γραφουν για τους αγνωστους

Είμαστε οι Ά-γνωστοί Καλλιτέχνες.
Ένα από τα πολλά «μωρά» που κυοφορούνται εδώ και χρόνια από τον καθημερινό βιασμό των ζωών μας και που τελικά γεννήθηκε το Δεκέμβρη. Στόχος μας είναι ν’ αφυπνίσουμε και ν’ απελευθερώσουμε τα μυαλά μας από τη διάβρωση που έχουν υποστεί μέσα στο ωμό καπιταλιστικό κατασκεύασμα που μεγαλώνουμε και μας γερνά, ώστε να κλονίσουμε τα θεμέλιά του.
Αυτό, το τόσο σάπιο πλέον, που συντηρείται μόνο εξαιτίας της ανοχής μας και της κατασκευασμένης από το ίδιο αντίληψής μας ότι η διαφθορά, η αστυνομική βία, η ληστρική εργασία-σκλαβιά, η τσιμεντοποίηση της ζωής μας και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά, υφίστανται εξαιτίας της «κακής και άπληστης» ανθρώπινης φύσης. Κι όμως όλα αυτά που μας στεγνώνουν καθημερινά υπάρχουν γιατί εμείς δεχόμαστε βεβαιότητες που έχει φυτέψει στο μυαλό μας το τέρας της εξουσίας από τα πρώτα μας κιόλας βήματα στην κοινωνική ζωή (βλ. σχολείο), βάζοντάς μας σε μια αέναη λούπα όπου όλα δικαιολογούνται, γιατί «έτσι είναι ο κόσμος».
Τα προκαθορισμένα όρια και ο ψεύτικος κατ’ επιλογήν εφαρμόσιμος νομικός πολιτισμός είναι το όχημα που μεταφέρει εδώ και πολλά χρόνια με ασφάλεια αυτούς που δημιούργησαν και με κάθε θυσία προσπαθούν να διατηρήσουν το ισχύον, σαθρό και κάθετης λογικής εξουσιαστικό σύστημα στο οποίο όσο χαμηλότερα βρίσκεσαι τόσο λιγότερο ακούγεται η φωνή σου. Αυτό που σήμερα είναι νόμιμο αύριο είναι παράνομο κατά πώς συμφέρει και ως επικύρωση αυτού ζητάνε τη συμμετοχή μας κάθε 4 χρόνια στη δημοκρατία τους και μετά για «ύπνο». Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς αποφασίσαμε να βρεθούμε λίγο νωρίτερα μαζί με άλλες συλλογικότητες και άτομα σε ανοιχτές αντι-ιεραρχικές συνελεύσεις και δράσεις, φωνάζοντας κι έχοντας για ηχείο μας την τέχνη, την οικειοθελώς προσφερόμενη κι όχι αυτή που κοιμίζει τις συνειδήσεις μ’ ένα τραγούδι στο μαξιλάρι.
Γιατί τέχνη μας είναι η κατανόηση ότι μόνο εμείς θέλουμε να ορίζουμε τις ζωές μας.
θάνος