οι αγνωστοι γραφουν για τους αγνωστους

Oνομαζόμαστε «Ά-γνωστοί Καλλιτέχνες». Είμαστε ένα από τα πολλά λουλούδια που άνθισαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη.
Ως «Άγνωστοι Καλλιτέχνες» είμαστε μια συλλογικότητα που κινούμαστε στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο. Ο τρόπος που λειτουργούμε είναι αντι-ιεραρχικός και συλλογικός. Δεν μας εκφράζουν οι τελματωμένες κομματικές παρατάξεις, δεν μας εκφράζει η σαθρή κοινοβουλευτική δημοκρατία. Δεν επιθυμούμε οπαδούς, επιθυμούμε συνοδοιπόρους.
Σκοπός μας είναι να διασπείρουμε το αντι-ιεραρχικό και συλλογικό πνεύμα σε ευρύτερη κοινωνική κλίμακα. Ο καθένας και η κάθε μία από εμάς αντιπροσωπεύει τον εαυτό του/της, λειτουργώντας έτσι με όρους άμεσης δημοκρατίας. Οι σχέσεις μας στηρίζονται στην αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα.
Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου λειτουργούμε ή συνυπογράφουμε μέσα σε ένα ευρύ πεδίο πολιτικών πρακτικών και δράσεων που προωθούν την αυτό-οργάνωση, στοχεύοντας στη ρήξη και την ανατροπή των υπαρχουσών δομών. Σε αυτές τις πρακτικές και τις δράσεις συνδυάζουμε την Τέχνη με την Πολιτική, την Πολιτική με την Τέχνη.
Πιστεύουμε πως η Τέχνη είναι ένα πολύ δυνατό και αξιοποιήσιμο μέσο για να αποδομηθούν οι «βεβαιότητες». Αυτές που δημιουργούν τις συνθήκες για απολυταρχικά καθεστώτα με το προσωπείο της δημοκρατίας, αυτές των «εθνικών» διαφορών, του «διαφορετικού», του «ξένου» και κατά συνέπεια εχθρικού. Πολύ περισσότερο, τις προσωπικές βεβαιότητες που έχει ορίσει ο καθένας και η κάθε μία ως ζωή και (αναπόφευκτα) ως πολιτική στάση. Εκείνες τις προσωπικές βεβαιότητες, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που συνειδητά ή εν αγνοία μας δημιουργούν τις συνθήκες για την πνευματική έρημο που διανύουμε και θα διανύουμε.
Επιθυμούμε να καλλιεργήσουμε τις ευαισθησίες και τα πολιτικά μας αντανακλαστικά κατά τρόπο μη-γραμμικό: η αφετηρία μας είναι πρώτα απ’ όλα να αφυπνίσουμε και να καλλιεργήσουμε τις αισθήσεις και τις δυνατότητες, παρομοίως με αυτές των πρωτόγονων φυλών όπου η τέχνη βιώνεται ως μια τελετουργική διαδικασία, στοχεύοντας στην αναβάθμιση της ξεχασμένης εσωτερικής ζωής του καθενός και της κάθε μίας. Εκ των υστέρων, προσανατολίζουμε τις δυνατότητες και τις ευαισθησίες αυτές στη ρήξη του υπάρχοντος σαθρού συστήματος, των οικονομικά αποκλεισμένων, των ανέργων, των πολιτικών κρατουμένων, των δολοφονημένων από την κρατική καταστολή αλλά και των μοναχικών, των αποξενωμένων, αυτών που ψάχνουν μια διέξοδο της δημιουργικότητάς τους.
Τέλος, μαζί με ομάδες και συλλογικότητες κινούμαστε ψηλαφητά προς την καλλιέργεια μιας αισθητικής ανάλογης προς αυτήν που προέκυψε αποσπασματικά μεν, με μια αξιόλογη ευφυΐα δε, από ομάδες ή μεμονωμένα άτομα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η ανάγκη ύπαρξης μιας αισθητικής δεν είναι απλά ένα αίτημα για να αποκρυσταλλωθεί το εξεγερσιακό πνεύμα σε περιττούς καλλιτεχνικούς φενακισμούς. Πρόκειται για την εσωτερική ανάγκη ενός ανθρώπου ή ενός κινήματος, να αποκτήσει ταυτότητα, σημείο αναφοράς ως μια σταθερά ενάντια στη λήθη που οι Κρατούντες πασχίζουν να επιβάλλουν.
Γιατί όποιος ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

μακμαν