ΕΠΙΚΑΙΡΑ

ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ
Το συγκρότημα Λαμπράκη, δεν θέλει να μας αφήσει να ξεχάσουμε το ποιόν του. Έχει δώσει βέβαια εξετάσεις επανειλημμένα [Το «Ελεύθερον Βήμα», η μόνη ελληνική εφημερίδα που δεν διέκοψε την κυκλοφορία της όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, «Τα Νέα» (ή «Το Βήμα»; Μπορεί να με απατά η μνήμη μου, αλλά σίγουρα η μία από τις δύο) η μόνη ελληνική εφημερίδα που κάηκε από εξαγριωμένο πλήθος λόγω των αισχών που έγραφε και της προσπάθειας να παρουσιαστεί το άσπρο μαύρο κατά τη διάρκεια των Ιουλιανών το 1965] αλλά ο λύκος την τρίχα του αλλάζει, το χούι του δεν το αλλάζει. Θαυμάστε λοιπόν το τελευταίο... χτύπημα. Εξαίσιο δείγμα δημοσιογραφικής δεοντολογίας στο «Βήμα» 11 Δεκεμβρίου 2009: «Χθες το αρχηγείο της Αστυνομίας διέταξε διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας σχετικά με δημοσιευθείσες φωτογραφίες που απεικονίζουν αστυνομικούς κατά το τριήμερο των κινητοποιήσεων από 4-7 Δεκεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας, να προβαίνουν σε πράξεις οι οποίες χρήζουν διερεύνησης ως προς τη νομιμότητά τους». ΠΟΙΕΣ ήταν αυτές οι πράξεις που -έστω- διερευνούνται, δημοσιογραφάρες μου; Πουλούσαν κόκα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων ή εξέδιδαν πόρνες; Κι αυτές πράξεις που «χρήζουν διερεύνησης ως προς τη νομιμότητά τους» είναι. Αλλά εδώ κάνουμε ψιλοκομμένο τουμπεκί ή μάλλον τυπώνουμε αυτούσια τα δελτία τύπου της αστυνομίας. Μη χάσει η Βενετιά βελόνι! Έτσι, για να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά τι σημαίνει ενημέρωση από τα ΜΜΕ της άρχουσας τάξης. Όσο για την ιδιαίτερα ευαίσθητη (και καλά) σε θέματα δεοντολογίας ΕΣΗΕΑ, σε τέτοιες περιπτώσεις καταπίνει τη γλώσσα της. Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Για να μην ξεχνιόμαστε...
Η... ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ
Ο έχων βλέμμα και συμπεριφορά ψυχοπαθούς υπουργός μας επί της Τάξεως, ανάμεσα στα άλλα νόστιμα που είπε για να δικαιολογήσει τα ολοκληρωτικού τύπου μέτρα που έλαβε για να αντιμετωπιστούν (;) οι διαδηλώσεις για το κλείσιμο ενός χρόνου από τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πέταξε και το αμίμητο ότι οι διαδηλωτές ετοίμαζαν μια «νύχτα των κρυστάλλων». Όχι ότι δεν θεωρούσαμε τον υπουργό μας (εκτός από ψυχοπαθή βέβαια) αμόρφωτο, γλίτσα και ξύλο απελέκητο. Αλλά τόσο; Για να πάρουμε μια ιδέα ας δούμε μερικά στοιχεία από τη Νύχτα των Κρυστάλλων που έλαβε χώρα στις 9 προς 10 Νοεμβρίου του 1938 με ευθύνη των ναζιστών και θύματα τους εβραίους. Λοιπόν, 100 εβραίοι δολοφονήθηκαν και περίπου 7.500 μαγαζιά που ανήκαν σε εβραίους έγιναν γυαλιά καρφιά. Όπως είχε γράψει η Ίνγκεμποργκ Γκολντστάιν (μαθήτρια τότε και αρίας φυλής) στο ημερολόγιό της: «Ένας εβραίος είχε κρυφτεί σε μια ντουλάπα, τον πέταξαν μαζί με την ντουλάπα από τον τρίτο όροφο και τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου». Ώστε αυτά περίμενε ο υπουργός μας; Τους Μεσολογγίτες (ας πούμε) να τον εκπαραθυρώνουν από τον όροφο που βρίσκεται το γραφείο του και κάτω να τον περιμένουν οι χιλιάδες (!) επαγγελματίες που τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις τους είχαν καταστραφεί ολοσχερώς για να του δώσουν τη χαριστική βολή επειδή τους άφησε απροστάτευτους; Είχε μιλήσει ο έρμος ο Καστοριάδης για την άνοδο της ασημαντότητας, αλλά τόση ασημαντότητα; Ίσως είχαν δίκιο οι χιουμορίστες που σε ανύποπτο χρόνο τον είχαν επικηρύξει έναντι 6 ευρώ (αν θυμάμαι καλά) με τη διευκρίνιση: «Αξίζει λιγότερα, αλλά είμαστε γενναιόδωροι». Προσυπογράφω!
ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ...
Όμως τα χτυπήματα ευφυΐας του υπουργού μας συνεχίζονται. Σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (Κυριακή 13 Δεκεμβρίου) αναφέρεται ότι πηγές από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δηλώνουν πως οι αστυνομικές δυνάμεις θα αποσυρθούν από το κέντρο της Αθήνας διότι έτσι -λέει- δίνεται η εικόνα στρατοκρατούμενης πόλης! Τι μας λες ρε Μιχαλάκη! Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη δημοκρατία μας; Αν είναι δυνατόν! Μπράβο σου πάντως που το κατάλαβες! Υποθέτω πως αυτό οφείλεται στο δόγμα του αείμνηστου (σκατά στον λάκκο του) Ανδρέα Παπανδρέου: «Είμαστε μαρξιστές και όχι λενινιστές, σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αναρχικοί».
Ο ΝΕΑΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥΡΟ
Πάντως Μιχαλάκη, επειδή είσαι μαρξισταράς, θα σου υπενθυμίσω κάτι. Ο Ένγκελς σ' ένα βιβλίο του που επιγράφεται «Η εξέλιξη του σοσιαλισμού, από την ουτοπία στην επιστήμη» (θα το γνωρίζεις ασφαλώς) δίνει μια χαριτωμένη εικόνα της αστικής τάξης όταν εμπνέεται ακόμη από οράματα του τύπου «Ελευθερία - Ισότης - Αδελφότης». Την παρουσιάζει σαν έναν αυθάδη νεαρό που καπνίζει το πούρο του στην κουπαστή ενός πλοίου όσο βρίσκεται στο λιμάνι και φυσάει τον καπνό στα πρόσωπα των άλλων επιβατών. Όταν όμως ξεκινάει το πλοίο και έξω από το λιμάνι συναντά τα φουρτουνιασμένα κύματα, ο αυθάδης νεαρός φτύνει με αηδία το πούρο και τρέχει έντρομος στην καμπίνα για να ξερνάει χωρίς να τον βλέπουν οι άλλοι. Σκέψου το Μιχαλάκη. Έχουμε φουρτούνες! Κοινωνικές, εννοώ...
CANT IS STRONGER THAN CUNT
Έχει μπαγιατέψει λίγο, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην πούμε δυο κουβέντες για τον απίστευτο πουριτανισμό της Αριστεράς, έτσι όπως αναδύεται μέσα από την υπόθεση Μπερλουσκόνι. Το ότι ο καβαλιέρε έχει ευρωπουλάκια είναι γνωστό τοις πάσι. Το ότι είναι ασήμαντος δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να το καταλάβει κανείς. Το ότι πιστεύει -όπως και κάθε ασήμαντος- πως ο χρόνος του είναι πολύτιμος, ε, εντάξει, σιγά την ανακάλυψη. Το ότι θα έκανε ό,τι κάνει κάθε ασήμαντος που έχει ευρωπουλάκια και νομίζει πως είναι κάποιος, δηλαδή να καταφύγει στις πόρνες για να ικανοποιήσει κάποιες φαντασιώσεις του, πάλι δεν κάνει εντύπωση. Τελικά τι μένει από την υπόθεση Μπερλουσκόνι που να την ξεχωρίζει από εκατομμύρια άλλες (δυστυχισμένες) ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά στη γη; Τίποτα, εκτός από τον πουριτανισμό της Αριστεράς που ευθυγραμμισμένη με το Βατικανό έθετε ζητήματα ηθικής τάξεως με ολίγην περί δημοσίου αξιώματος προς το οποίο δεν συνάδουν τα καμώματα του καβαλιέρε. Γιατί; Μήπως επειδή ο κατέχων δημόσιο αξίωμα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα στον ταλαίπωρο (και απαθή και εκφυλισμένο) λαουτζίκο; Και προς ποια κατεύθυνση; Στην τήρηση των προσχημάτων της αστικής ηθικής; Άλλο ένα σκαλοπάτι στην αποδοχή και υποστήριξη του πλαισίου ζωής που θέτει η άρχουσα τάξη και οι εκπρόσωποί της από ένα γρανάζι του συστήματος που θέλει να λέγεται Αριστερά. Τα ζήσαμε κι εδώ με τις παλικαριές του (σκατά στον λάκκο του) Ανδρέα Παπανδρέου και τη στάση των δικών μας (λέμε τώρα) αριστερών. Τι θλίψη! Να είμαστε υποχρεωμένοι να αφιερώσουμε σε όλους αυτούς μια ατάκα από το 1820 (!). Αλλά ας είναι, ο λόρδος Βύρωνας, πολύ πιο προοδευτικός από τους τωρινούς αριστερούς είχε πει, καυτηριάζοντας τη σεμνοτυφία που άρχιζε να αναδύεται ως προάγγελος της βικτοριανής εποχής στη Βρετανία: Cant is stronger than cunt. Αφιερωμένο εξαιρετικά!
(Για τους μη γνωρίζοντες αγγλικά, cant σημαίνει ένα σωρό πράγματα, από τραύλισμα μέχρι υποκρισία και δηλώνει κάθε κατάσταση που κάποιος άλλα λέει κι άλλα εννοεί. Επίσης το cunt, εκτός από μουνί σημαίνει και γαμήσι. Δηλαδή, σύμφωνα με τον λόρδο, η ψευτοσεμνοτυφία είναι πιο δυνατή από το γαμήσι. Πού να φανταζόταν ο δύστυχος ο Βύρων ότι θα παρέμενε ισχυρότερη 189 (!) χρόνια μετά και με αριστερά δεκανίκια μάλιστα!)
ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΥΤΙΔΑΝΟΙ
Τα αίσχη όμως δεν συμβαίνουν μόνο στους «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» γείτονες. Μια ασήμαντη εφημερίδα με πολλές πωλήσεις (ή του ελεεινού Τριανταφυλλόπουλου ή του ελεεινού Αναστασιάδη, θα σας γελάσω) έστησε φάμπρικα αναδημοσίευσης γυμνών φωτωγραφιών της Άντζελας Γκερέκου και της Αφροδίτης Αλ Σαλέχ, προφανώς επειδή απέκτησαν δημόσια αξιώματα στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Αν και προσωπικά πιστεύω ότι το μεγαλύτερο ξεφτίλισμα και των δύο αυτών γυναικών είναι ακριβώς τα δημόσια αξιώματα που ανέλαβαν, δεν μπορώ να μην αισθανθώ την ανάγκη να φτύσω τους χίλιες φορές πιο ξεφτίλες που σκέφτηκαν αυτόν τον τρόπο να αυξήσουν τις πωλήσεις του κουρελόχαρτού τους. Και η ΕΣΗΕΑ; Τι κάνει η ευαίσθητη (και καλά) σε θέματα δεοντολογίας ΕΣΗΕΑ; Ναι, ξέρω, δεν είναι ικανή ούτε να συγκροτήσει σε σώμα το διοικητικό συμβούλιό της. Αλλά αυτό, υποτίθεται, (δηλαδή η διαγραφή των ελεεινών εννοώ, όπως και μια σειρά άλλα θέματα) θα μπορούσε να ρυθμιστεί με δια-παραταξιακή συμφωνία, χωρίς να συγκροτηθεί σε σώμα το διοικητικό συμβούλιο. Εκτός κι αν για τους θεματοφύλακες της δεοντολογίας μετρούν περισσότερο τα κολλητηλίκια με τύπους σαν τον Μάκη και σαν τον Θέμο.
damadipica